بررسی کارایی دکسترومتورفان در سندرم قطع مصرف اپیوئیدها

یکی از مهمترین مسائلی که امروزه ذهن بشر را به خود مشغول کرده است مساله وابستگی به مواد مخدر و تبعات و پیامدهای منفی ناشی از آن می باشد. درصد عمده ای از وابستگی در کشور ایران و اغلب نقاط جهان مربوط به ترکیبات اپیوئیدی است و روشهای مختلفی برای ترک وابستگی به این مواد به کار می رود. از جمله داروهایی که به صورت موفقیت آمیزی در درمان وابستگی و سندرم قطع مصرف ترکیبات اپیوئیدی ، که به محض قطع مصرف این مواد روی می دهد، کلونین می باشد. با این وجود کلونین قادر به رفع برخی علائم عصبی نیست و مخصوصا در مورد اشتیاق و ولع مجدد به مصرف که از مهمترین دلایل رویکرد مجدد به مصرف ترکیبات اپیوئدی است مفید واقع نمی شود. پژوهشهای متعددی نشان داده است که سیستم گلوتامینرژیک و گیرنده های ‏‎nmda‎‏ در روند وابستگی به ترکیبات اپیوئیدی نقش دارند . از جمله آنتاگونیستهای ‏‎nmda‎‏، داروی دکسترومتورفان‏‎dm‎‏ می باشد که در پژوهش حاضر برای مقایسه اثرات آن در سندرم قطع مصرف ترکیبات اپیوئیدی به کار گرفته شده است.